Chove

E cando chove acórdome de cando era pequena, das cousas que me pasaban, xa non penso tanto, algunhas veces sí, como onte cando pensei que por qué una nena de seis aniños tiña que ir andando sola da escola a casa...outros anos...non?, agora sólo teño na miña cabeza outros pensamentos, cando os verei? estarán ben? daralle alguen un bico?, o tempo va pasando e pra min e un mundo, sólo penso que xa existen, están neste mundo e están alí, sin min, porqué o mundo é así?, mais gustaríame ter os brazos largos pra darles un bico cada noite e decirles que xa vou por eles...cada noite falo con Dios pidéndolle que os coide mentras non estou...é o tempo vai pasando...pero cóstame moito pensar que lles falto...E sige chovendo, e eu seguirei rezando cada noite...